Mijn voorstel voor een gemeente die graag wat opener wil worden naar de samenleving: zet een gebedstafel neer. Zet op die tafel een brandende kaars, een schaal met waxinelichtjes en een tekst als de volgende:
"Steek een kaars aan
als een gebed
voor iemand van wie je houdt
voor iemand die je mist
voor iemand tegen wie je sorry wilt zeggen
voor jezelf"
Leg er een boek neer met een briefje:"Voorbedenboek
Zet in dit boek
uw gebed
uw nood
uw verdriet
U mag uw naam erbij zetten, dit hoeft niet.
Aanstaande zondag zal de gemeente in de kerkdienst voor u bidden.
Schrijft u zo mogelijk kort en leesbaar."
De verdere aankleding van de tafel hoeft niet veel moeite te kosten. Vaak is de eerste gedachte van mensen iets met heiligenbeelden en dergelijke, maar ik denk juist aan degelijke protestantse symboliek, zolang het een onkerkelijk iemand maar vertrouwen geeft. Een afbeelding van een goede herder met een schaap en een tekst over stille wateren kan al veel doen. Een paar gebedskaartjes met mooie teksten voor gebeden kan het verder afmaken. Laat het vooral een rustgevende indruk maken. Je kunt hier een paar gemeenteleden zorg voor laten dragen. Er zijn mensen met gevoel voor presentatie die er iets moois van kunnen maken.
Veel moderne mensen hebben geen enkele ervaring meer met bidden, terwijl het aansteken van een kaarsje als een inhoudsvol ritueel wordt herkend. Het aansteken vraagt aandacht, het neerzetten van het kaarsje wordt ervaren als het richten van de aandacht op de persoon of de zaak waarvoor je iets wilt zeggen en er wordt gevoeld dat er ook woorden bij horen, als dan niet uitgesproken of opgeschreven. Allemaal dingen die heel dicht komen bij wat christenen met gebed bedoelen. Vaak zie je dat iemand een paar minuten stil in gedachten verzonken blijft.
Mijn terughoudendheid is dat dit voor veel gemeenten nogal "rooms" kan overkomen. Verder proef ik een angst dat er voor omstreden zaken voorbede wordt gevraagd. Wat moet je met een voorbede voor een stel dat deze week is gaan samenwonen, terwijl je als kerk ongehuwd samenwonen afwijst? Op die manier kun je als gemeente in rare situaties verzeild raken.
Mijn antwoord daarop is: wil je in veilige wateren blijven dobberen, of heb je het vertrouwen dat we onze netten ook in diep water moeten uitzetten en volgens Jezus' opdracht vissers van mensen worden? Juist wanneer we in aanraking komen met mensen die andere normen en waarden hebben als wij zijn we echte volgelingen van Jezus. Hij koos immers ook niet de veilige ruimte maar ging op zoek naar zondaren om hun de weg van geloof en bekering aan te wijzen. Durven wij dat ook? dan denk ik dat zo'n gebedstafel in een kerkzaal iets goeds kan opleveren.
PS
Ga wel vooraf na of je wel waxinelichtjes mag branden van de brandweer en je brandverzekering. We moeten de overheid immers gehoorzaam zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten