Schepping of evolutie? - of een andere vraag?

Eén van de eerste zoekresultaten in Google op zoekterm "creation"

Met de vraag "Schepping of evolutie?" ben ik al lang bezig geweest, nu ben ik samen met veel anderen voor de vraag gesteld: "en wat als het eens waar is?"" Op die vraag heb ik al vaak antwoord moeten geven - vanuit een pastoraal oogpunt.
Dat is het pastorale oogpunt dat één van de uitgangspunten is van het boek van Gijsbert van den Brink "En de aarde bracht voort". Eén van de uitgangspunten, want een ander uitgangspunt is de veronderstelling dat evolutie een feit is. Ik vat het hier heel compact samen en doe daarmee geen recht aan het boek dat zeer grondig doordacht en samengesteld is. Ik heb respect voor het boek. Het is theologisch degelijk, het is een door en door gereformeerd werk, Bijbelgetrouw en gelovig. Het heeft een zeer pastorale toon en gaat geen lastige vragen uit de weg. Ik zou het zeker aanraden voor ieder die wil weten wat de stand van zaken op het gebied van "schepping of evolutie" is.
In het bijzonder is dit boek een aanrader voor hen die een botsing ervaren tussen hun geloof en hun wetenschappelijke visie op het ontstaan van de wereld en in het bijzonder de mens. Mijn hooggeleerde collega heeft hier een uitstekend antwoord gegeven op de meeste vragen waarmee een gelovige in de wetenschap te maken kan krijgen.

Bij het onderwerp evolutie willen mensen graag een afbeelding van een oeroceaan of iets dergelijks. Hierbij een mooie artist's impression.

De vraag die ik zelf houd bij dit boek is: waarom is dit pas geschreven nadat dr.van den Brink zelf tot de overtuiging kwam dat de mens een gemeenschappelijke afstamming heeft met de andere primaten? Nu komt dit boek bij mij over als een rechtvaardiging van een misstap terwijl de verantwoording die de auteur geeft juist zeer integer is: hij moest buigen voor de feiten. Natuurlijk is het zo dat pas wanneer iemand persoonlijk geconfronteerd wordt met de existentiële spanning tussen geloof en wetenschap hij de vragen over dat spanningsveld pas echt kan gaan doordenken. Maar bij mij blijft hierdoor het gevoel achter dat er maar half pastoraat wordt geleverd.
Het spanningsveld tussen schepping of evolutie levert namelijk niet alleen pastorale vragen op voor degenen die kiezen voor evolutie maar ook voor hen die vasthouden aan de schepping (en dan niet met de in het boek voorgedragen interpretatie van theïstische evolutie).
Ik ben namelijk de laatste tijd meerdere mensen tegengekomen die zich pastoraal in de kou voelen gezet doordat bekende christelijke wetenschappers zich openlijk uitspraken voor het aanvaarden van de wetenschappelijke theorieën rondom het ontstaan van de wereld. Rondom een boek als "Het geheime logboek van topnerd Tycho" van Corien Oranje en Cees Dekker werd bijvoorbeeld een triomfalistische sfeer ervaren dat je nu zelfs evangelisch en evolutionist kunt zijn - en dat wie nu nog creationist blijft maar achterlijk is.
Daarnaast ben ik ook vaak mensen tegengekomen die niet overtuigd zijn van de waarheid die wordt geclaimd door aanhangers van de evolutietheorie, maar die voor sociale druk zijn gezwicht en hun creationistische overtuiging hebben losgelaten.

Als bewijs dat ik ook wel iets van een nerd heb hierbij één van mijn favoriete foto's uit 1979 van Jupiter.

Mijn pastorale taak als predikant heb ik altijd opgevat als een taak voor iedereen waarmee ik te maken krijg. In de gemeente ben ik altijd creationisten en evolutionisten tegengekomen, en ik ga geen van beiden uit de weg. Sterker nog: ik ben van mening dat ik voor beide groepen een pastorale taak heb en mezelf dus moet toerusten om hen pastoraal te kunnen begeleiden in hun geloofsvragen.

Conclusie: een goed boek voor de pastorale begeleiding van hen die met geloofsvragen worstelen doordat zij van mening zijn dat de wetenschappelijke feiten hen dwingen "evolutie" te aanvaarden. Een boek dat niet moet worden misbruikt als een pleidooi om als kerk een keuze te maken vóór "evolutie" en tegen "schepping".