Ik geloof in de wederkomst van de Heere Jezus en in een nieuwe
aarde. Dat klinkt allemaal erg theoretisch, dus ik probeer het me vaak zo
praktisch mogelijk voor te stellen.
Wat betekent dat in een bepaalde situatie? Neem bijvoorbeeld het probleem dat we tegenwoordig hebben van abortus wanneer een vrouw in verwachting is van een baby met Downsyndroom. Als ik daar heel praktisch over nadenk dan weet ik
dat wat voor beperking we ook hebben, die beperking meer dan genezen zal zijn
op de nieuwe aarde. Op de nieuwe aarde zullen we eindelijk zijn zoals God het heeft
bedoeld. Alle hobbyschilders zijn dan als Rembrandt, alle goed bedoelende
muzikanten zijn dan als Bach en Mozart.
Dat kwam in me op toen ik terugdacht aan zondagmiddag, tijdens een kerkdienst met en voor mensen met een verstandelijke beperking. We zagen daar een jongen
trots een kleurplaat overhandigen. Voor het eerst hadden we een dirigent voor de
gemeente staan die ons hielp om beter te zingen. En automatisch hadden we een glimlachje
om onze lippen. Toch wel aardig…
Hoe zou het op de nieuwe aarde zijn? De dirigent staat dan voor
een koor van engelen en zangers, en hij leidt hen in de mooiste zang die ooit
gehoord is – terwijl Mozart en Bach ontroerd staan te luisteren. En Rembrandt
dwaalt bewonderend door het atelier van de kunstenaar die op aarde ooit een kleurplaat
aanbood tijdens een kerkdienst in “het Boek”.
Mensen met een verstandelijke beperking – wij zien hen als een
probleem. De Heere Jezus ziet ons als mensen met een probleem: ons kleine geloof waardoor we niet zien
waar Hij die mensen voor nodig heeft op Zijn nieuwe aarde. Ons probleem is dat
wij meestal mensen zijn met een geloofsbeperking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten